Muzeum Akropolu w Atenach: czas zwiedzania, prace, opis

Czy jesteś gotowy, aby odkryć Muzeum Akropolu w Atenach i chcesz dowiedzieć się więcej o dziełach, które się w nim znajdują, godzinach otwarcia i jak najlepiej zorganizować swoją wizytę?

Muzeum Akropolu w Atenach jest jednym z najsłynniejszych muzeów archeologicznych i sztuki na świecie, o powierzchni 25 000 m2 i kolekcji obejmującej ponad 1500 lat.

W tym artykule znajdziesz wszystkie informacje potrzebne do zanurzenia się w historii muzeum, poznania jego niesamowitych zbiorów i szczegółowego zaplanowania wizyty.

Od nowoczesnej architektury po starożytne rzeźby, które opowiadają historię chwały Aten, poznajmy każdy aspekt tego obowiązkowego miejsca.

Uwaga turyści! Akropol to miejsce, które trzeba zobaczyć, ale także zatłoczone o każdej porze roku. Aby uniknąć długich kolejek przy kasie biletowej, kup bilet online i wejdź bezpośrednio na stronę. Kliknij poniżej, aby zarezerwować wejście!

Historia Muzeum Akropolu

ID 93415249 @ Saiko3p | Dreamstime.com

Muzeum Akropolu w Atenach przechowuje rzeźby, płaskorzeźby i artefakty znalezione na i wokół tego miejsca i zastępuje starsze muzeum, wzniesione w 1874 roku, które znajdowało się obok Partenonu. Wykopaliska na przestrzeni lat odkryły wiele nowych znalezisk, a stare muzeum było zbyt małe, aby pomieścić całą kolekcję.

W 1976 r. Ministerstwo Kultury podjęło decyzję o budowie nowego muzeum, którego zaprojektowanie zajęło 33 lata szwajcarskiemu architektowi Bernardowi Tschumi i greckiemu architektowi Michalisowi Photiadisowi.

Budowa nowego budynku na terenie akropolu, dokładnie u jego podnóża, po południowo-wschodniej stronie wzgórza, od samego początku wiązała się z trudnościami logistycznymi, ponieważ znajdował się on na obszarze, którego podłoże zawiera liczne artefakty. W rzeczywistości podczas wykopalisk pod fundamenty odkryto pozostałości z czasów chrześcijańskich, a muzeum musiało zostać przystosowane do ich zachowania i wyeksponowania.

Po przeanalizowaniu wariantów początkowego projektu, właściwe prace rozpoczęły się w 2007 r. i zostały zakończone w 2009 r. wraz z otwarciem muzeum.

Muzeum jest imponujące, ma powierzchnię około 25 000 metrów kwadratowych, z czego ponad połowę zajmuje wystawa eksponatów, i jest dziesięciokrotnie większe od starego muzeum.

Architektura Muzeum Akropolu w Atenach

ID 49310739 @ Milan Gonda | Dreamstime.com

Muzeum jest przykłademarchitektury dekonstruktywistycznej, której Tschumi jest przedstawicielem, składającej się z prostych stereometrycznych brył z odsłoniętego betonu, stali i szkła na trzech poziomach. Nawiązując do klasycznej architektury, ale we współczesnym tonie, budynek spoczywa na stu betonowych kolumnach, nie ingerując w znajdujące się poniżej stanowisko archeologiczne.

W projekcie obaj architekci przywiązali dużą wagę do tematu światła, które dzięki dużym szklanym ścianom naturalnie pada na sale wystawowe, dzięki czemu zwiedzający mogą podziwiać ponad 4000 artefaktów tak, jakby obserwowali je na świeżym powietrzu i pozwalali im na stały kontakt wzrokowy z Akropolem, 200 metrów od muzeum.

Szkło zostało również wykorzystane w konstrukcji rampy wejściowej, która nie tylko przypomina o„wejściu” do Rocca Sacra, ale także pozwala odwiedzającym obserwować wykopaliska poniżej.

Prace w muzeum

Pierwsze piętro

ID 93417594 @ Saiko3p | Dreamstime.com

Na pierwszym piętrze muzeum znajdują się najstarsze znaleziska, pochodzące z okresu archaicznego przed zbudowaniem Partenonu.

Wiele z tych artefaktów zostało znalezionych w tak zwanym„zawalisku perskim„, dużym dole, w którym Ateńczycy zakopali i spalili nieodwracalne pozostałości po wojnie z Persami, którzy zdewastowali Akropol w 480 rpne.

Wśród godnych uwagi dzieł, polecam zatrzymać się przed frontonem znanym jako „Błękitnobrody”, datowanym na 570 r. p.n.e., wysoka płaskorzeźba została umieszczona na frontonie świątyni znanej jako„Hekatonpedon„, później zastąpionej Partenonem.

Scena przedstawiona wewnątrz tympanonu, która dotarła do nas we fragmentach, zawiera rzeźby byków i lwic w centrum, podczas gdy po lewej stronie znajduje się starcie między Herkulesem a Trytonem, pół-człowiekiem-pół-wężem, synem króla morza Posejdona. Po prawej stronie znajduje się trzygłowy demon, każdy z długą brodą, który w czasie odkrycia wciąż miał ślady błękitu na wapiennej powierzchni. Trzy postacie, splecione wężowymi ogonami, reprezentują trzy naturalne żywioły: wodę, ogień i powietrze. Obserwując je z bliska można zauważyć, że jedna z nich trzyma falę, druga płomień, a trzecia ptaka.

Wewnątrz hali uwagę z pewnością przyciągnie inne dzieło, które pozostało z dekoracji frontonu świątyni Ateny Poliàs. Grupa rzeźbiarska, wykonana z marmuru Paros, przedstawia scenę z Gigantomachii. Walka bogów olimpijskich z gigantami, metafora zwycięstw Greków nad wrogami.

W centrum sceny bogini Atena atakuje giganta Engeladosa (znaleziono tylko fragment jego stopy); obok giganta znajduje się inny ranny mężczyzna, który upadł na ziemię. Bogini, wyposażona w hełm, nosi płaszcz (himation) i chiton (tunika z tkaniny powszechnie używana w starożytnej Grecji), jej tarcza jest ozdobiona rzeźbionymi wężami i łuskami.

Podobnie jak w przypadku frontonu Bluebeards, ten fronton również został w całości pomalowany na jasne kolory, w rzeczywistości na gigancie i Atenie zachowały się ślady czerwieni i zieleni.

ID 73654437 @ Chatsimo | Dreamstime.com

Kontynuuj swoją wizytę i zatrzymaj się przy posągu jeździeckim zwanym Cavalier Rampin, ta rzeźba jest jedyną w swoim rodzaju zokresu archaicznego, która przetrwała do dnia dzisiejszego. Przedstawia młodego mężczyznę na koniu, prawdopodobnie zwycięzcę zawodów jeździeckich, ponieważ nosi na głowie koronę z selera, która była zwykle wręczana zwycięzcom zawodów. Ten „szczęśliwy” wyraz twarzy, nazywany przez uczonych„archaicznym uśmiechem„, jest typowy dla tego okresu i jest sposobem, w jaki greccy artyści zwykle rzeźbili usta swoich poddanych.

Nazwa rzeźby, która nie jest oryginałem, ale gipsowym odlewem, pochodzi od nazwiska francuskiego dyplomaty Francesco Rampina, który w 1877 roku kupił posąg, który jest obecnie wystawiany w Luwrze, wraz z odlewem torsu rycerza i konia.

Idź dalej, aż natkniesz się na posąg młodego mężczyzny z cielęciem na ramionach, jest to rzeźba„Moschophorus„. Tożsamość tego młodego mężczyzny ujawnia inskrypcja u podstawy dzieła, która mówi o „Rhombosie, synu Palosa poświęconego”. Młody Rhombos prawdopodobnie jest w drodze do świątyni Ateny, aby złożyć jej cielę w ofierze. Rzeźba ma typowe cechy stylu archaicznego, ciało bohatera, z dobrze ukształtowanymi mięśniami, jest prosto wykonane, gładka i wypolerowana powierzchnia kontrastuje z dekoracyjną uwagą poświęconą włosom. Oczy wykonane są z pasty szklanej, a wyraz twarzy ma charakterystyczny archaiczny uśmiech. Inną charakterystyczną cechą sztuki greckiej jest struktura chiazmu, formuła kompozycyjna, która polegała na krzyżowym ułożeniu kończyn (w tym przypadku przy użyciu ramion młodzieńca i nóg łydki) w celu zharmonizowania kompozycji i uczynienia jej mniej sztywną.

Kontynuując wizytę i idealnie przesuwając się w czasie, od stylu archaicznego przejdziemy do stylu surowego. Rzeźbaefeba z Crizio jest doskonałym przykładem przejścia między tymi dwoma reprezentatywnymi stylami.

Ten marmurowy posąg, pochodzący z 480 r. p.n.e., przedstawia nagiego chłopca w akcie posuwania się naprzód (był to kanoniczny sposób przedstawiania młodych mężczyzn (zwanych kouros), który przypominał działanie przypisane męskiej postaci, podczas gdy dziewczęta ( kouroi) były przedstawiane w bezruchu i ubrane.

Jego fryzura, z krótkimi włosami ułożonymi wokół pierścienia, prawdopodobnie metalowego, spoczywającego na poziomie skroni, jest rzadkością przed 480 r. p.n.e. i sugeruje jego identyfikację jako bóstwa lub bohatera, a nie sportowca. Styl przedstawienia jest znacznie bardziej realistyczny niż w przypadku Kawalera Rampina czy Moschophorusa, a archaiczny uśmiech nie jest już obecny.

ID 267124123 @ Isidoros Andronos | Dreamstime.com

Różnica w przedstawianiu mężczyzn w porównaniu z kobietami stanie się natychmiast widoczna i porównaj Efeb z rzeźbą zwaną„Kore z Peplosem” jest ona przedstawiona w nieruchomej pozycji ze złączonymi stopami i ubrana w dorycki peplos, jej włosy są mocno spracowane i zebrane w warkocze Wybór ubrania nie jest przypadkowy, ponieważ w czasie tworzenia tej rzeźby (540 – 530 pne) kobiety faktycznie nosiły chiton, szatę z tkaniny, która była zamknięta bocznym szwem, tworząc draperię. W tym przypadku intencją artysty nie było realistyczne oddanie draperii, ale podkreślenie objętości pośladków i piersi młodej kobiety.

Idąc dalej i zbliżając się do obszaru poświęconego świątyni Erechtheion, znajdziesz się przed posągami kariatyd, dziewic, które tworzyły balustradę świątyni Ateny Nike.

Pięć posągów, datowanych na 430 r. p.n.e., to oryginalne posągi przypisywane rzeźbiarzowi Alkamenesowi (brakuje jednak szóstego, zachowanego w British Museum); w rzeczywistości te, które obecnie znajdują się na zewnątrz, na akropolu, są wiernymi kopiami. Każdy z posągów, ubrany w peplos i z włosami zebranymi w wyszukane fryzury, draperie peplosu przypominają rowki kolumn, podczas gdy na głowach niosą kosze z funkcją kapiteli, ich postawa nie jest statyczna, ale wskazuje na ruch kroku naprzód.

Skrzydlate posągi, które tworzyły balustradę małej świątyni Ateny Nike, czyli Ateny Zwycięstwa, którą można znaleźć tutaj w muzeum, zostały wykonane około 410 rpne. Parapet, który odizolował świątynię od klifu Akropolu, miał 41 metrów długości i składał się z wielu płyt, z których każda przedstawiała skrzydlatą Atenę.

Płyty nie opowiadały historii, ale każda opisywała niezależną scenę. Skrzydlata bogini jest przedstawiana jako towarzysząca bykom składanym w ofierze lub pokazująca broń i trofea wyrwane perskim wrogom, siedząc wokół nich. Ze wszystkich tych scen najbardziej wyjątkowa jest ta, w której bogini wykonuje codzienną czynność: sznuruje sandał.

Zauważyć można również fragmenty fryzu małej świątyni, który biegł wzdłuż wszystkich czterech boków. Składał się on z 14 sekcji i miał prawie 26 metrów długości. Wiele części zaginęło, a cztery bloki znajdują się w Muzeum Brytyjskim. Wschodni fryz przedstawia bogów Olimpu, a pozostałe trzy boki sceny historycznych bitew, takich jak bitwa pod Maratonem w 490 r. p.n.e.

ID 69303305 @ Michael Paschos | Dreamstime.com

Ostatni pokój na pierwszym piętrze przedstawia kopie klasycznych posągów filozofów i postaci historycznych z czasów rzymskich, wykonane między 500 r. p.n.e. a 400 r. n.e.

Do najciekawszych z nich należy rzeźbiarska grupa„Procne rozważająca zabójstwo syna„.

Dzieło przedstawia tragiczny mit z czasów klasycznych. Procne była żoną Tereona, z którym miała syna Itysa. Tereo zakochał się jednak w swojej szwagierce Filomeli, zgwałcił ją i wyciął jej język, aby nie mogła powiedzieć siostrze o zdradzie. Młoda kobieta zdołała jednak ujawnić Procne, co się z nią stało, wyszywając jej wizerunek na tkaninie.

Procne, w gniewie, w zemście za męża, zabiła syna, pocięła go na kawałki i nakarmiła nim Tereusa. Ten, odkrywszy zbrodnię, próbował zabić obie siostry, ale bogowie zlitowali się nad nimi i zamienili Procne w jaskółkę, a Philomelę w słowika, pozwalając im uciec.

Rzeźba, przypisywana Alkamene, przedstawia moment, w którym Procne podejmuje decyzję o zakończeniu życia swojego małego syna, który nieświadomy swojego losu, trzyma się matki w poszukiwaniu jej uczucia.

Przedstawienie tego mitu nie jest przypadkowe, ale odnosi się do aktualnej sytuacji w Grecji, ogarniętej bratobójczą wojną, słynną wojną peloponeską, która doprowadzi Ateny i cały kraj do ruiny.

Ostatnim dziełem, na które chciałbym zwrócić uwagę, jest portret Aleksandra Wielkiego, przypisywany rzeźbiarzowi Lysippusowi. Jest to rzymska kopia, pierwowzór licznych portretów wielkiego wodza. Co więcej, jest to jedna z pierwszych rzeźb sztuki hellenistycznej, w której temat nie był już wyidealizowany, ale przedstawiony realistycznie, z chęcią oddania również głębi psychologicznej.

Drugie piętro

Na drugim piętrze muzeum znajduje się Czytelnia Muzeum, z widokiem na Kariatydy i fronton Hekatompedonu, oferująca odwiedzającym możliwość przeglądania publikacji na temat Akropolu, starożytnej Grecji i muzeum oraz korzystania z mediów elektronicznych dzięki dostępności bezpłatnego WiFi.

Również na drugim piętrze znajduje się specjalny obszar, w którym za pomocą filmów, oryginalnych dzieł, modeli i symulacji starożytnych greckich narzędzi i technologii można odkryć mniej znane aspekty eksponatów ze stałej kolekcji, związane z tym, jak i w jakim środowisku zostały one stworzone. Ponadto można z bliska podziwiać model Akropolu wykonany z klocków LEGO.

Trzecie piętro

ID 45467726 @ Edwardgerges | Dreamstime.com

Trzecie piętro muzeum jest w całości poświęcone eksponatom z Partenonu, z którymi zwiedzający mogą mieć bezpośredni kontakt dzięki dużym oknom z widokiem na Akropol.

W centrum znajduje się duża struktura o takich samych wymiarach jak cela Partenonu, w której znajdują się płaskorzeźby fryzu, w ich oryginalnych pozycjach, ale z tą zaletą, że można je obserwować znacznie dokładniej.

Fryz o łącznej długości 162 metrów przedstawia miasto Ateny w epoce Peryklesa. Został zaprojektowany i częściowo wykonany przez Fidiasza i jego asystentów około 432 r. p.n.e.

Składa się ze 115 płyt o wysokości około jednego metra, na których wyrzeźbiono 378 postaci, w tym ludzi i bogów oraz ponad 200 zwierząt, głównie koni, które zajmują większą jego część. Przedstawia głównie procesję Wielkiej Panatenajki, najważniejszego festiwalu starożytnych Aten.

Przedstawiona procesja rozpoczyna się z dwóch różnych kierunków i łączy się na jednej z płyt.

Łatwo będzie rozpoznaćlicznych młodych mężczyzn niosących wazy i ceremonialne ofiary, zwierzęta, wino i owoce. Można ich zobaczyć ciągnących woły lub grających na flecie lub harfie. Procesja obejmowała niesienie peplosu jako daru dla bogini Ateny, haftowanego złotem, jak pokazano w scenie po wschodniej stronie fryzu. Obok tej sceny widać również bogów olimpijskich, siedzących i czekających na dary: można rozpoznać Zeusa siedzącego na tronie i trzymającego berło.

Uroczystości odbywały się co cztery lata i były hołdem dla Ateny, patronki miasta. Podczas uroczystości odbywały się igrzyska panatenajskie, z zawodami artystycznymi i sportowymi, w tym wyścigami konnymi, co wyjaśnia dużą liczbę koni i jeźdźców przedstawionych na fryzie.

Spośród tych, które zobaczysz, tylko pięćdziesiąt metrów frontonu to oryginały, pozostałe, które rozpoznasz po białym kolorze, są kopiami osiemdziesięciu metrów zachowanych w British Museum i innych fragmentów wystawianych w różnych muzeach. Wiele z nich zostało niestety uszkodzonych.

Wokół konstrukcji odpowiadającej celli Partenonu znajduje się kolejna, wsparta na kolumnach, gdzie eksponowane są metopy, czyli zdobione płaskorzeźbami płyty zdobiące belkowanie świątyni.

W sumie są to 92 płytki, które przedstawiają sceny bitewne z mitologii greckiej, reprezentujące walkę dobra ze złem.

W momencie powstania Ateny właśnie zwyciężyły w wojnach z Persami, a przedstawione epizody nawiązują do zwycięstw Aten. Obejmują one Amazonomachię, Centauromachię, Gigantomachię i złupienie Troi, miasta winnego udzielenia schronienia Parysowi podczas wojny trojańskiej.

Wewnątrz pomieszczenia zachowały się również rzeźby zdobiące fronton świątyni. Przedstawione sceny, które niestety dotarły w formie fragmentarycznej, opowiadają epizody z mitologii attyckiej: narodziny bogini Ateny z głowy jej ojca Zeusa, w obecności bogów olimpijskich, walka między Ateną a Posejdonem o roszczenia do Grecji.

Godziny otwarcia muzeum

Godziny otwarcia muzeum różnią się w zależności od pory roku:

Okres zimowy (1 listopada – 31 marca)

• Poniedziałek – czwartek: 09:00 – 17:00 / ostatnie wejście o 16:30
• Piątek: 09:00 – 22:00 / ostatnie wejście o 21:30
• Sobota i niedziela: 09:00 – 20:00 / ostatnie wejście: 19:30

Okres letni (1 kwietnia – 31 października)

• Poniedziałek: 09:00 – 17:00 / ostatnie wejście o 16:30
• Wtorek – niedziela: 09:00 – 20:00 / ostatnie wejście: 19:30
• Piątek: 09:00 – 22:00 / ostatnie wejście: 21:30

Często zadawane pytania

Wnioski

Zbliżamy się do końca tego dogłębnego spojrzenia na Muzeum Akropolu w Atenach, jedno z najbardziej kultowych i fascynujących miejsc dla miłośników starożytnej historii i sztuki.

Wspólnie zbadaliśmy historię muzeum, odkrywając, w jaki sposób powstało, aby chronić i ulepszać skarby Akropolu, a ja zabrałem Cię na wirtualną wycieczkę po pokojach, w których znajdują się unikalne rzeźby, fryzy i dzieła, które są symbolami greckiej cywilizacji.

Masz teraz wszystkie informacje potrzebne do zaplanowania wizyty w najlepszy możliwy sposób: od godzin otwarcia i szczegółów dotyczących głównych dzieł po cechy architektoniczne, które sprawiają, że to muzeum jest prawdziwym arcydziełem.

Jeśli nadal masz pytania lub ciekawość, co zobaczyć lub jak zorganizować swoje doświadczenie, nie wahaj się ze mną skontaktować: z przyjemnością pomogę Ci uczynić Twoją wycieczkę do Muzeum Akropolu w Atenach niezapomnianym wspomnieniem!